اسکندری، حسین، و کیانی، ژاله (1386). تأثیر داستان بر افزایش مهارت فلسفه‌ورزی و پرسشگری دانشآموزان. برنامه‌ریزی، 2(1)، 36-1.
اکرمی، لیلا، قمرانی و آقالر، صدیقه (1394). اثربخشی آموزش فلسفه به شیوة حلقة کندوکاو بر پرسشگری و نگرش به خلاقیت دانشآموزان نابینا. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 4(4)،80-71.
باقری، خسرو (1383). آسیب‌شناسی تربیت دینی. تهران: انتشارات مدرسه.
جعفری، فاطمه، و لیاقت‌دار، سید محمدجواد (1392). روحیة پرسشگری عوامل و زمینه‌های تحقق آن. رشد تکنولوژی، 29(1)، 17-14.
خسرونژاد، مرتضی (1382). ویژگی‌ها و مسائل فلسفة ادبیات کودک. علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، 20(1)، 122-135.
خسرونژاد، مرتضی (1389). چگونه توانایی اندیشةفلسفی کودکان را افزایش دهیم. مشهد: به‌نشر.
خوشنوا، فاطمه (1394). آموزش فلسفه به کودکان و مهارت پرسشگری. مدیریت ارتباطات، 61، 64-62.
راگ، ادوارد کنراد، و براون، جرج (1383). پرسش‌کردن در دبستان. ترجمة علیرضا کیامنش و کامران گنجی، تهران: انتشارات رشد.
رستمی، کاوه، مفیدی، فرخنده، و فیاض، ایراندخت (1393). مقایسة تأثیر داستان های فکری فیلیپ کم و مرتضی خسرونژاد بر رشد خلاقیت در کودکان دورة آمادگی شهر تهران در سال تحصیلی1390-1389. مطالعات ادبیات کودک دانشگاه شیراز. 5 (1)، 72-49.
رضائیان، فیروز، و موجه کیانی، کاملیا (1394). تأثیر آموزش فلسفه بر مهارت پرسشگری دانشآموزان پایه‌های سوم و چهارم ابتدایی شهر اصفهان. اولین کنفرانس بین‌المللی روان‌شناسی و علوم تربیتی، شیراز، مؤسسة علوم و فناوری حکیم عرفی شیراز.
ستاری، علی (1393). نقد مبانی فلسفی فلسفه برای کودکان. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
شریفی اسدی، محمدعلی (1387). نگاهی به آموزش فلسفه برای کودکان در ایران و چالش فراروی آن. معارف عقلی، 10، 114-95.
شعبانی، حسن (1392). روش تدریس پیشرفته (آموزش مهارت‌ها و راهبردهای تفکر). تهران: سمت.
شکیبایی، زهره، گلیجی، یاسر، و خلعتبری، جواد (1389). تأاثیر داستان‌های مثنوی معنوی مولانا بر میزان مهارت پرسشگری فلسفی نوجوانان. تحقیقات مدیریت آموزشی، 6، 134-117.
طباطبائی، زهرا، و موسوی، مرضیه (1390). بررسی تأثیر برنامة فلسفه برای کودکان در پزوهش‌گری و تفکر انتقادی دانشآموزان پایة سوم تا پنجم ابتدایی دبستان علومی شهر ورامین. تفکر و کودک، 2(1)، 90-73.
غریبی، حسن، ادیب، یوسف، فتحی آذر، اسکندر، هاشمی، تورج، و قلی‌زاده، زلیخا (1392). اثربخشی راهبردی تفکر بر پرسشگری دانشآموزان پسر پایه پنجم ابتدایی شهر سنندج. تفکر و کودک، 4(1)، 92-79
فیشر، رابرت (1385). بررسی تأثیر برنامة آموزش فلسفه برای کودکان بر مهارت پرسشگری دانشآموزان پایة اول دورة ابتدایی در درس علوم. ترجمة مسعود صفایی مقدم و افسانهنجاریان (1385)، اهواز: رسش.
قائدی، یحیی (1385). تربیت شهروند آینده. نوآوری در تربیت شهروندی، 17، 210-183.
کمالی مطلق، طاهره، و نوشادی، ناصر (1396). تأثیر آموزش فلسفه برای کودکان بر سطح پرسشگری دانشآموزان در دورة ابتدایی. تفکر و کودک، 8(6)، 13-1.
گوتک، جرالد ال (1380). مکاتب فلسفی و آرای تربیتی. ترجمة محمدجعفر پاک‌سرشت، تهران: انتشارات سمت.
مرعشی، منصور، حقیقی، جمال، بنایی مبارکی، زهرا، و بشلیده، کیومرث (1385). بررسی تأثیر اجتماع پژوهشی بر پرورش مهارت‌های استدلال در دانشآموزان دختر پایة سوم راهنمایی. مطالعات برنامة درسی، 2(7)، 122-95.
ناجی، سعید (1387). کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان. جلد1، گفت‌وگو با پیشگامان انقلابی نو در تعلیم و تربیت. تهران. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
هینز، جوانا (1389). فیلسوفان کوچک. ترجمة یحیی قائدی، تهران: آییژ.
یعقوبی، الله‌نظر (1388). تقویت روحیة پرسشگری در دانشآموزان. رشد تکنولوژی، 1، 41-38.
Cleghor, P. (2002). Why philosophy for children: Leeson plans. The University of North Carolina at chapel Hill.
Di. Masi, D., & Santi, M. (2016). Learning democratic thinking?. Learning, 11, 56-57,
Lipman, M. (2003). Thinking in education. Cambridege: Cambridege University Press.
Lipman, M., Sharp, A. M., & Oscanyon, F. S. (1980). Philosophy in the classroom. Philadelphia: Temple University Press.
Murris, K. (2016). The philosophy for children curriculum: Resisting teacher proof. Texts and the formation of the ideal philosopher child. Study in Philosiphy and Education, 35(1), 78-63.
Worley. P. (2016). Philosophy and children. The Philosofers Magazine, 72, 120-119.
)