The Effect of Pedagogical Approach of Philosophy for Children on the Questioning in Science Course (The Case: First Grade Elementary School Students)

Document Type : Research Paper

Authors

1 M.A. in Educational sciences, Farhangian University, Shiraz, Iran.

2 Associate Profeser, Department of Fundamentals of Education, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Shiraz University, Shiraz, Iran.

3 Professor, Farhangian University, Shiraz, Iran.

Abstract

The aim of the present study is to investigate the effect of Pedagogical a pproach of philosophy for children on the questioning Skills of first gradeelementary students in Science. A experimental method and pre test-post test design with control group were implemented to have the research hypotheses tested. All first grade male elementary students in Dasht e Arzhan district during school year of 2017-18 were selected as the statistical population of the research. Two schools were selected through random sampling and first grade students of both were determined to be experimental and control groups respectively. The training course was performed through Lippman's "Philosophy for Children"and community research by using a collection of thoughtful stories titled " How to Raise Children's Philosophical Ability and then the post test was conducted for both groups. By having Fisher's questioning measurement test as research tool, it was found out that the pedagogical approach of philosophy for children had positively affected the questioning skills of students in Science and based on Bloom's cognitive field there was a significant difference between the levels of questions belonged to the experimental group in pre test-post test and eventually the information-based questions of students in pre test had been upgraded to evaluative and analytical level in post test. Based on this and in order to increase the questioning skill, it was proposed that the pedagogical approach of philosophy for children is advisable to be implemented in Science course as a teaching method.

Keywords

References

اسکندری، حسین، و کیانی، ژاله (1386). تأثیر داستان بر افزایش مهارت فلسفه‌ورزی و پرسشگری دانش‌آموزان. برنامه‌ریزی، 2(1)، 36-1.
اکرمی، لیلا، قمرانی و آقالر، صدیقه (1394). اثربخشی آموزش فلسفه به شیوة حلقة کندوکاو بر پرسشگری و نگرش به خلاقیت دانش‌آموزان نابینا. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 4(4)،80-71. 
باقری، خسرو (1383). آسیب‌شناسی تربیت دینی. تهران: انتشارات مدرسه.
جعفری، فاطمه، و لیاقت‌دار، سید محمدجواد (1392). روحیة پرسشگری عوامل و زمینه‌های تحقق آن. رشد تکنولوژی، 29(1)، 17-14.
خسرونژاد، مرتضی (1382). ویژگی‌ها و مسائل فلسفة ادبیات کودک. علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، 20(1)، 122-135.
خسرونژاد، مرتضی (1389). چگونه توانایی اندیشةفلسفی کودکان را افزایش دهیم. مشهد: به‌نشر.
خوشنوا، فاطمه (1394). آموزش فلسفه به کودکان و مهارت پرسشگری. مدیریت ارتباطات، 61، 64-62.   
راگ، ادوارد کنراد، و براون، جرج (1383). پرسش‌کردن در دبستان. ترجمة علیرضا کیامنش و کامران گنجی، تهران: انتشارات رشد.
رستمی، کاوه، مفیدی، فرخنده، و فیاض، ایراندخت (1393). مقایسة تأثیر داستان های فکری فیلیپ کم و مرتضی خسرونژاد بر رشد خلاقیت در کودکان دورة آمادگی شهر تهران در سال تحصیلی1390-1389. مطالعات ادبیات کودک دانشگاه شیراز. 5 (1)، 72-49.
رضائیان، فیروز، و موجه کیانی، کاملیا (1394). تأثیر آموزش فلسفه بر مهارت پرسشگری دانش‌آموزان پایه‌های سوم و چهارم ابتدایی شهر اصفهان. اولین کنفرانس بین‌المللی روان‌شناسی و علوم تربیتی، شیراز، مؤسسة علوم و فناوری حکیم عرفی شیراز. 
ستاری، علی (1393). نقد مبانی فلسفی فلسفه برای کودکان. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
شریفی اسدی، محمدعلی (1387). نگاهی به آموزش فلسفه برای کودکان در ایران و چالش فراروی آن. معارف عقلی، 10، 114-95.
شعبانی، حسن (1392). روش تدریس پیشرفته (آموزش مهارت‌ها و راهبردهای تفکر). تهران: سمت.
شکیبایی، زهره، گلیجی، یاسر، و خلعتبری، جواد (1389). تأاثیر داستان‌های مثنوی معنوی مولانا بر میزان مهارت پرسشگری فلسفی نوجوانان. تحقیقات مدیریت آموزشی، 6، 134-117.
طباطبائی، زهرا، و موسوی، مرضیه (1390). بررسی تأثیر برنامة فلسفه برای کودکان در پزوهش‌گری و تفکر انتقادی دانش‌آموزان پایة سوم تا پنجم ابتدایی دبستان علومی شهر ورامین. تفکر و کودک، 2(1)، 90-73.      
غریبی، حسن، ادیب، یوسف، فتحی آذر، اسکندر، هاشمی، تورج، و قلی‌زاده، زلیخا (1392). اثربخشی راهبردی تفکر بر پرسشگری دانش‌آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی شهر سنندج. تفکر و کودک، 4(1)، 92-79
فیشر، رابرت (1385). بررسی تأثیر برنامة آموزش فلسفه برای کودکان بر مهارت پرسشگری دانش‌آموزان پایة اول دورة ابتدایی در درس علوم. ترجمة مسعود صفایی مقدم و افسانهنجاریان (1385)، اهواز: رسش.
قائدی، یحیی (1385). تربیت شهروند آینده. نوآوری در تربیت شهروندی، 17، 210-183.
کمالی مطلق، طاهره، و نوشادی، ناصر (1396). تأثیر آموزش فلسفه برای کودکان بر سطح پرسشگری دانش‌آموزان در دورة ابتدایی. تفکر و کودک، 8(6)، 13-1.
گوتک، جرالد ال (1380). مکاتب فلسفی و آرای تربیتی. ترجمة محمدجعفر پاک‌سرشت، تهران: انتشارات سمت.
مرعشی، منصور، حقیقی، جمال، بنایی مبارکی، زهرا، و بشلیده، کیومرث (1385). بررسی تأثیر اجتماع پژوهشی بر پرورش مهارت‌های استدلال در دانش‌آموزان دختر پایة سوم راهنمایی. مطالعات برنامة درسی، 2(7)، 122-95. 
ناجی، سعید (1387). کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان. جلد1، گفت‌وگو با پیشگامان انقلابی نو در تعلیم و تربیت. تهران. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
هینز، جوانا (1389). فیلسوفان کوچک. ترجمة یحیی قائدی، تهران: آییژ.
یعقوبی، الله‌نظر (1388). تقویت روحیة پرسشگری در دانش‌آموزان. رشد تکنولوژی، 1، 41-38.
Cleghor, P. (2002). Why philosophy for children: Leeson plans. The University of North Carolina at chapel Hill.
Di. Masi, D., & Santi, M. (2016). Learning democratic thinking?. Learning, 11, 56-57,
Lipman, M. (2003). Thinking in education. Cambridege: Cambridege University Press.
Lipman, M., Sharp, A. M., & Oscanyon, F. S. (1980). Philosophy in the classroom. Philadelphia: Temple University Press.
Murris, K. (2016). The philosophy for children curriculum: Resisting teacher proof. Texts and the formation of the ideal philosopher child. Study in Philosiphy and Education, 35(1), 78-63.
Worley. P. (2016). Philosophy and children. The Philosofers Magazine, 72, 120-119. 
 

Files

Share

How to cite

Statistics