بررسی عوامل مرتبط با رضایت شغلی مربیان و معاونان پرورش مقطع متوسطه شهر تهران

هدف مقاله حاضر بر آن است تا با توجه به گستردگی و تنوع کنونی وظائف تربیتی، با هـدف شـناخت عوامل مؤثر در رضایت شغلی مربیان و معاونان پرورشی مشخص نماید آیا عوامل حرفه ای مربیـان بـه گونه ای هست که رضایت شغلی آنان تأمین شده، با انگیزه و کارآیی مطلوب به ایفای وظائف خـویش پردازند یا خیر؟ ماهیت این پـژوهش کـاربردی و از نـوع توصـیفی و اسـتنباطی مـ یباشـد . در مطالعـه مقدماتی طی نظرسنجی از مربیان عوامل شغلی که از نظر آنان برای ایفای مطلوب وظائفشان مهم بـوده است فهرست شده، سپس مهمترین آنها، بصورت عوامل پنج گانه در نظر گرفته شده اند و در قالب پنج فرضیه، تأثیر آنها بر رضایت شغلی مورد بررسی قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل نتایج، شیوه های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون آماری همبستگی گشتاوری پیرسون) مورد استفاده واقع شده اند. نتایج مطالعات نشان دادند، مربیان و معاونان پرورشی عوامل پنج گانه شغلی را از وضعیت مطلوبی برخوردار نمیدانند. با توجه به اینکه نگرش مربیان و معاونان پرورش نسبت به عوامل شغلی مناسب نبوده است، رضایت شغلی آنان نیز کاهش یافته است. بطوریکه حدود نیمـی ا ز مربیـان (46%) از رضـایت شـغلی برخوردار نبوده اند. همچنین آزمون آماری فرضیات نشان دادهاند میان عواملی شغلی و رضایت شـغلی مربیان و معاونان پرورشی ارتباط معنی داری وجود نداشته است. که به نظر یم رسد با توجه بـه ادغـام معاونت پرورشی در معاونت آموزش عمومی طی چند سال قبل، و بـدنبال آن احسـاس منفـی مربیـان محترم نسبت به این مسئله، عدم امنیت شـغلی و وضـوح جایگـاه سـازمانی آنـان در نظـام آمـوزش و پرورش، رضایت شغلی آنان را تحت الشعاع قرار داده است.