تعیین‌گرهای انگیزش ریاضی در دانش‌آموزان: نقش پیوند با مدرسه و خود-کارآمدی تحصیلی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجو دکتری روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه خوارزمی تهران، تهران، ایران

2 گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، خوزستان، ایران

3 گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه ازاد اسلامی واحد قم، قم، ایران

4 گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نورجنوب تهران، تهران، ایران

چکیده

هدف پژوهش حاضر آزمون رابطه ساختاری پیوند با مدرسه، خود-کارآمدی تحصیلی و انگیزش ریاضی در دانش‌آموزان بود. شرکت‌کنندگان پژوهش 159 دانش‌آموز پسر و دختر پایه‌ چهارم، پنجم و ششم دبستان بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پژوهش شامل مقیاس پیوند با مدرسه، پرسشنامه خود-کارآمدی تحصیلی و پرسشنامه انگیزش ریاضی کودکان دبستانی بود. آزمون مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم مدل پژوهش، به ترتیب، با استفاده از روش‌های مدل معادلات ساختاری و بوت استرپ انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد که پیوند با مدرسه و خود-کارآمدی تحصیلی، پیشایندهای انگیزش ریاضی در دانش‌آموزان هستند (05/0p<). همچنین، یافته‌ها نشان داد که خود-کارآمدی تحهدف پژوهش حاضر آزمون رابطه ساختاری پیوند با مدرسه، خود-کارآمدی تحصیلی و انگیزش ریاضی در دانش‌آموزان بود. شرکت‌کنندگان پژوهش 159 دانش‌آموز پسر و دختر پایه‌ چهارم، پنجم و ششم دبستان بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پژوهش شامل مقیاس پیوند با مدرسه، پرسشنامه خود-کارآمدی تحصیلی و پرسشنامه انگیزش ریاضی کودکان دبستانی بود. آزمون مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم مدل پژوهش، به ترتیب، با استفاده از روش‌های مدل معادلات ساختاری و بوت استرپ انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد که پیوند با مدرسه و خود-کارآمدی تحصیلی، پیشایندهای انگیزش ریاضی در دانش‌آموزان هستند (05/0p<). همچنین، یافته‌ها نشان داد که خود-کارآمدی تحصیلی میانجی‌گر معنی‌دار رابطه پیوند با مدرسه به انگیزش ریاضی است. یافته‌های این پژوهش می‌تواند برای مشاوران مدارس، روانشناسان تربیتی و معلمان در کاهش مشکلات انگیزشی در خصوص درس ریاضی کمک‌کننده باشد.

کلیدواژه‌ها