شیوع و عوامل خطر آسیب‌های ورزشی دانشجو‌معلمان رشته آموزش تربیت‌بدنی: یک تحقیق همه‌گیرشناسی گذشته‌نگر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه آموزش تربیت بدنی، پردیس شهید چمران استان تهران دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران.

2 پردیس شهید چمران استان تهران دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران.

چکیده

هدف: دانشجو‌معلمان رشته آموزش‌تربیت‌بدنی فعالیت‌های ورزشی متنوعی را تجربه می‌کنند و در معرض آسیب‌های ورزشی هستند. هدف تحقیق، بررسی همه‌گیرشناسی آسیب‌های ورزشی دانشجو‌معلمان رشته آموزش‌تربیت‌بدنی بود. روش‌ها: 154 دانشجومعلم رشته آموزش تربیت‌بدنی پردیس شهید چمران استان تهران دانشگاه فرهنگیان در این تحقیق توصیفی گذشته‌نگر شرکت کردند. اطلاعات آن‌ها با استفاده از فرم ثبت آسیب‌های ورزشی به صورت مصاحبه منظم رو در رو به دست آمد. داده‌ها در نرم‌افزار اس.پی.اس.اس با استفاده از آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: 36 نفر (4/23%) بدون آسیب و 118 نفر (6/76%) دارای آسیب‌دیدگی بودند. 4/20% دانشجومعلمان آسیب‌دیده در فعالیت‌های کلاس عملی در پردیس و 9/77% آنان در فعالیت‌های ورزشی خارج پردیس، عمدتاً فوتبال و فوتسال و پرورش‌اندام، آسیب دیده‌اند. میزان شیوع آسیب در هر 1000 ساعت کلاس عملی در معرض، 57/0 محاسبه شد. بیشترین فراوانی آسیب‌ها اواسط نیم‌سال تحصیلی (7/35%) به ویژه نواحی مچ‌پا و زانو (50%)، هم در تمرینات (8/57%) و هم در مسابقات (8/18%) را شامل می‌شود. بیشترین فراوانی‌ها در عوامل خطر درونی و بیرونی، ضعف تکنیکی (6/15%) و بازیکن حریف (24%) و بیشترین فراوانی‌های مربوط به نوع آسیب‌ها، اسپرین (24%) و استرین (3/14%) بودند. بیشترین فراوانی آسیب‌ها به آسیب‌های شدید (7/24%) و متوسط (24%) و مکانیزم‌ تماسی برخورد با حریف (5/17%) و مکانیزم‌ غیرتماسی پرش-فرود (13%) اختصاص یافتند. 2/16% دانشجومعلمان کاملاً بهبود نیافته‌اند و 5/6% آن‌ها در اثر آسیب از ادامه ورزش منع شده‌اند. نتیجه‌گیری: تعداد قابل توجهی از دانشجومعلمان رشته آموزش‌تربیت‌بدنی پردیس شهید چمران استان تهران دانشگاه فرهنگیان، آسیب‌های ورزشی را به ویژه در خارج از پردیس تجربه کرده‌اند.

کلیدواژه‌ها