تدوین الگوی مشارکت دستگاه‌ها و نهادها با نظام تعلیم و تربیت رسمی و عمومی (مطالعه‌ای به روش فراترکیب)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکتری مدیربت آموزشی، پردیس فارابی، دانشگاه تهران، قم، ایران

2 استادیار، گروه مدیریت دولتی، دانشکدة مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی، دانشگاه تهران، قم، ایران

3 استاد، گروه مدیریت آموزشی، دانشکدة مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی، دانشگاه تهران، قم، ایران

4 استادیار، گروه مدیریت آموزشی، دانشکدة مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی، دانشگاه تهران، قم، ایران

چکیده

امروزه موضوع آموزش و پرورش در دنیا به یک بحث مهم برای توسعة پایدار تبدیل شده است و در این میان صاحبنظران محور اصلی این توسعه را مشارکت مستمر سازمان‌ها و نهادها با آموزش و پرورش می‌دانند. هدف از این پژوهش شناسایی الگوی مشارکت سازمان‌ها و نهادهای با نظام تعلیم و تربیت کشور بود. پژوهش حاضر از دید هدف در زمرة تحقیقات توسعه‌ای و از دید طرح پژوهش جزء طرح‌های پژوهش کیفی بود. در این مطالعه از روش فراترکیب برای یکپارچه‌سازی مطالعات و ایجاد یافته‌های جامع و تفسیری استفاده شد. در این تحقیق مقالات و کتب داخلی و خارجی مرتبط با حوزة تعلیم و تربیت و به‌خصوص مشارکت در تعلیم و تربیت، بین سال‌های 2000 تا 2020 انتخاب و بررسی شدند که پس از جمع‌بندی و بررسی کلی 29 مقاله تحلیل شد. در نهایت، نتایج تجزیه و تحلیل پس از بررسی مقولات اولیه و ثانویه 9 شیوة کلی مشارکت در آموزش و پرورش را شناسایی کرد که شامل مشارکت در توسعه تکنولوژی، مشارکت تحقیق و توسعه، مشارکت در منابع انسانی، مشارکت در ارزشیابی، مشارکت در پیاده‌سازی، مشارکت در برنامه‌ریزی، مشارکت در پاسخگویی، مشارکت مالی، و مشارکت اطلاعاتی بود. بنابراین، با توجه به ابعاد شناسایی‌شده در تحقیق حاضر باید مدیران و مسئولان در هر سازمان، نحوة مشارکت خود را در آموزش و پرورش شناسایی کرده و با این کار سهم مشارکت خود در این سازمان را ایفا کنند.

کلیدواژه‌ها


بذرافشان مقدم، مجتبی، شوقی، مریم، و رحمان‎خواه، رحیم (1394). جایگاه نظارت تعلیماتی در سند تحول بنیادین آموزش‌ و پرورش. پژوهش‌نامة مبتنی تعلیم و تربیت، 5(2)، 43-23.
پیروانی‌نیا، پونه، و پیروانی‌نیا، پگاه (1392). تحلیل سند تحول بنیادین آموزش ‌و پرورش از نظر میزان اهمیت به یادگیری سازمانی. یادگیری الکترونیک، 4(3)، 50-40.
جهانیان، رمضان (1389). بررسی راه‌های ایجاد و تقویت مشارکت مردم در آموزش و پرورش. اندیشه‌های نوین در علوم تربیتی، 5(3)، 58-46.
حسنی، محمدحسن (1392). بهره‌وری سرمایة انسانی آموزش و پرورش با مشارکت معلمان در ادارة مدرسه. دومین همایش بین‌المللی مدیریت و فرهنگ توسعة.تهران، زمستان 1394.
رهبری، مهدی، بلباسی، میثم، و قربی، محمدجواد (1394). هویت ملی در سند تحول بنیادین آموزش ‌و پرورش جمهوری اسلامی ایران. مطالعات ملی، 61(16)، 56-40.
صالحی عمران، ابراهیم، و حسن‌زاده بارانی کرد، سودابه (1394). تحلیل جامعه‌شناختی عوامل مؤثر بر میزان مشارکت مردم در ساخت فضاهای آموزشی. مطالعات توسعة اجتماعی- فرهنگی، 3، 58-39.
صفار حیدری، حجت، و حسین‌نژاد، رزا (1393). رویکرد‌های عدالت آموزشی. پژوهش‌نامة مبانی تعلیم و تربیت، 1، 49-72
غلامزاده نیکجو، رعنا، جباری بیرامی، حسین، و دادگر، الهام (1390). بررسی مدون انواع مشارکت‌های دولتی و خصوصی در بیمارستان‌های دولتی. همایش ملی خصوصی‌سازی ایران، خردادماه.
فاضلی‌راد، مسعود (1397). اهمیت نقش مشارکت‌های مردمی در توسعة آموزش و پرورش. سومین کنفرانس ملی دانش و فناوری در روان‌شناسی، علوم تربیتی و جامعه‌شناسی ایران، تهران، ۱۳۹۷.
فاطمی امین، گلناز سادات، و فاطمی امین، سید رضا (1394). تحلیل ساختار سند تحول بنیادین آموزش ‌و پرورش. چهارمین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت؛ پیشرفت ایران؛ گذشته، حال، آینده؛ 30 و 31 اردیبهشت‌ماه، تهران.
قاسمی پویا، اقبال (1383). مشارکت مردمی در آموزش و پرورش. چاپ دوم، تهران: پژوهشکدة تعلیم و تربیت.
قمصری، علیرضا، و رمضانی، معصومه (1393). بررسی تطبیقی اهداف تربیتی از دیدگاه برزینکا و مبانی سند تحول بنیادین جمهوری اسلامی ایران. علوم تربیتی از دیدگاه اسلام، 3(4)،
کمالی، یحیی (1396). روش‌شناسی فراترکیب و کاربرد آن در سیاست‌گذاری عمومی. سیاست، 43، 721-726.
متین، نعمت‌الله (1391). ضرورت مشارکت در آموزش و پرورش. جامعه‌شناسی آموزش و پرورش، ۳ (2)، 143-۱۷۶.
مخبر دزفولی، محمدرضا (1390). مبانی نظری تحول بنیادین در نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی جمهوری اسلامی ایران، شورای عالی آموزش ‌و پرورش.
موسوی خمینی، روح‌الله (1368). صحیفة امام. تهران: انتشارات آثار امام خمینی ره..
مؤمنی، حسن، و موسوی‌زاده، سید فتح‌الله (1394). نقش و اهمیت مشارکت در نظام آموزشی. پیوند، ۴۴۳، 22-29.
نوید ادهم، مهدی (1391). الزامات مدیریتی تحول بنیادین در آموزش ‌و پرورش. راهبرد فرهنگ،18، 323-295.
هاشمی، شهناز (1393). نقش رسانه در نظام تربیتی سند تحول بنیادین آموزش ‌و پرورش. رسانه، 97، 18-5.
هاشمیان، فخرسادات، زندیان، هادی، و آقامحمدی، جواد (1394). تحلیل مشارکت بخش خصوصی در آموزش و پرورش. سیاست‌های راهبردی و کلان، ۱۲(3)، 26-1.
هدایتی، فرشته، و رحمت‌الله، خوارزمی (1395). آسیب‌شناسی اجرای برنامه‌های سند تحول آموزش ‌و پرورش بر اساس مبانی مدیریت تحول سازمانی. مهندسی مدیریت، 8(65)، 45-60.
Anderson, J., Houser, J., & Howland, A. (2010). The full purpose partnership model for pro­moting academic and socio-emotional success in schools. School Community Journal, 20(1), 31–53.
Ashford, C., Duncan, N., & Guth, J. (Eds.). (2015). Perspectives on legal education: contemporary responses to the lord upjohn lectures. Routledge.
Ashford, R. A. (2009). Negotiating donor participation in the Sri Lankan educational sector. Comparative Education Review, 53(3), 355-378.
Brewer, D., & Beswick, K. (2016). Confronting educational disadvantage by improving tasmanian adolescents’ participation in education. In What is next in educational research? (pp. 107-118), Brill Sense.
Bryk, A. S. (2010, April). Organizing schools for improvement. Kappan Magazine, 91(7), 23–30.
Charania, A., & Davis, N. (2016). A smart partnership: Integrating educational technology for underserved children in India. Educational Technology & Society, 19(3), 99-109.
Chhetri, N., Chaudhary, P., Raj Tiwari, P., & Yadaw, R. (2012) Institutional and technological innovation: Understanding agricultural adaptation to climate change in Nepal; Applied Geography, 33, 142-150.
Daba, O. T. (2010). Decentralization and community participation in education in Ethiopia: A case of three Woredas in Horro Guduru Wollaga zone of Oromia national regional state, Master's Thesis.
Eames, C. W., & DePetris, T. (2018). A collaborative community education model: Developing effective school-community partnerships.
Falk, J. H., Dierking, L. D., Osborne, J., Wenger, M., Dawson, E., & Wong, B., (2015). Analysing science education in the United Kingdom: Taking a system-wide approach. Science Education, 99, 145–173.
Forsberg, S. (2019). Setting a global agenda of education: Cooperation and tension within the global education policy field. Geoforum, 100, 32-40.
Gardner, D. C. (2011). Characteristic Collaborative Processes in School-University Partnerships. Planning and Changing, 42, 63-86.
Gross, J. (2015). Strong School-Community Partnerships in Inclusive Schools Are Part of the Fabric of the School... We Count on Them. School Community, 25(2), 9-34.
Hoop, J. (2012). People power for education: Civil society participation in the Philippine educational politics. In Campaigning for" Education for all" (pp. 31-50). Brill Sense.
Howard, P. B., & Williams, T. E. (2017). An academic–practice partnership to advance DNP education and practice. Professional Nursing, 33(2), 86-94.
Kovačević, J., Mujkić, A., & Kapo, A. (2020). Examining school leadership in a transitional context: A mixed-methods study of leadership practices and school cultures as mechanisms of educational change. Educational Management Administration & Leadership, 35-59
Kovačević, J., Mujkić, A., & Kapo, A. (2020). Examining school leadership in a transitional context: A mixed-methods study of leadership practices and school cultures as mechanisms of educational change. Educational Management Administration & Leadership, 1741143220971286.
Kumari, J. (2016). Public–private partnerships in education: An analysis with special reference to Indian school education system. Educational Development, 47, 47-53.
Lescevica, M., Zamuele, A., Zake, M., & Jirgensons, J. (2019). Minimizing migration: Modeling of Latvian diaspora’s involvement in cooperation with education and science, and governmental institutions, businesses and society. Procedia Computer Science, 149, 483-490.
McAlister, S. (2013). Why community engagement matters in school turnaround. Voices in Urban Education, 36, 35–41.
Mercer, M. (2014). Donor policies, practices and investment priorities in support of education, and post-2015 prospects: A review. International Journal of Educational Development, 39, 23-31.
Monroe, M. C.,  Ballar, H. L., Oxarart, A., Sturtevant, P. J. J., & Evans, E. R. (2016). Agencies educators, communities and wildfire: Partnerships to enhance environmental education for youth. Environmental Education Research, 22, 1098–1114.
Parajuli, M. N. (2007). People's participation in school governance? Realities of educational decentralization in Nepal. In School decentralization in the context of globalizing governance (pp. 195-211). Springer, Dordrecht.
Phillips, K. P. A. (2010). Unfolding opportunities: a baseline study of school business relationships in Australia, final report. Department of Education, Employment and Workplace Relations.
Roberts, K. J. (2018). Community engagement in Indian higher education: financial and partnership trends. Educational Development, 58, 95-105.
Sailor, W., & Roger, B. (2005). Rethinking inclusion: Schoolwide applications. Phi Delta Kap­pan, 86(7), 503–509.
Schuck, S. (2013). The opportunities and challenges of research partnerships in teacher education. The Australian Educational Researcher, 40(1), 47-60.
Smith, K. (2016). Partnerships in teacher education-going beyond the rhetoric, with reference to the Norwegian context. .cepsj Journal, 6(3), 17-36.
Tess, P. A. (2013). The role of social media in higher education classes (real and virtual)–A literature review. Computers in Human Behavior, 29(5), A60-A68
Xu, P., & Luo, F. (2020, November). Investing a Better Future: Education for Sustainable Development as a Means to Strengthen the Environmental Education. In IOP Conference Series: Earth and Environmental Science (Vol. 576, No. 1, p. 012011). IOP Publishing.
Zahirović Suhonjić, A., Despotović-Zrakić, M., Labus, A., Bogdanović, Z., & Barać, D. (2019). Fostering students’ participation in creating educational content through crowdsourcing. Interactive Learning Environments, 27(1), 72-85.