طراحی و تبیین الگوی برنامة درسی تربیت زیبایی‌شناسی در دانشگاه فرهنگیان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری فلسفة هنر، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

2 استادیار، گروه فلسفة هنر، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

3 استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران

چکیده

پژوهش حاضر با هدف طراحی و تبیین الگوی برنامة درسی تربیت زیبایی‌شناسی در دانشگاه فرهنگیان انجام شده است. نوع پژوهش، کیفی و از نظر هدف، از نوع پژوهش‌های کاربردی است. جامعة آماری پژوهش حاضر را متولیان، سیاستگذاران و برنامه‌ریزان درسی دانشگاه فرهنگیان تشکیل می‌دهند که از این بین با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند و با مصاحبة نیمه‌ساختاریافته با 14 نفر، اشباع نظری در داده‌ها حاصل شد. روایی صوری و محتوایی مصاحبه توسط پنج نفر از متخصصان حوزة دانشگاه فرهنگیان، و پایایی آن نیز از طریق پایایی بین کدگذاران بررسی و تأیید شد. یافته‌های پژوهش نشان داد در الگوی طراحی‌شده در بخش اهداف به حیطه­ های شناختی، عاطفی و روانی- حرکتی؛ در محتوا به دانش، نگرش و مهارت؛ در حیطة روش­های یاددهی- یادگیری، به تفاوت­های فردی فراگیران، و در نهایت، در ارزشیابی به استفاده از روش­های متنوع ارزشیابی در برنامة درسی تربیت زیبایی‌شناسی توجه شده است.

کلیدواژه‌ها


ادیب‌منش، مرزبان (1396). تبیین ابعاد و مؤلفه‌های برنامة درسی معنوی به منظور بررسی قابلیت اجرای آن در دانشگاه فرهنگیان از دیدگاه اساتید و مدیران. رسالة دکتری، دانشکدة علوم تربیتی دانشگاه اصفهان.
انصاری، مریم (1393). تحلیلی بر نظریة تجربة زیبایی‌شناسی جان دیویی: به منظور پیشنهاد الگوی تجربة زیباشناسانه در تربیت اخلاقی. رسالة دکتری، دانشکدة علوم تربیتی دانشگاه اصفهان.
پورحسینی، محمد (1394). تبیین دلالت‌های دیدگاه جان دیویی در خصوص هنر و زیبایی‌شناسی برای فرایند تدریس و یادگیری. پایان‌نامة کارشناسی ارشد، دانشکدة علوم تربیتی دانشگاه تربیت مدرس تهران.
سرمدی، محمدرضا، اسماعیلی، زهره، فرج‌الهی، مهران، و موسوی، سیدصاحب (1397). استلزامات تربیتی مؤلفه‌های زیبایی‌شناسی جان دیویی در نظام آموزشی از راه دور ایران. مطالعات روان‌شناسی تربیتی، 32، 185-135.
شریف­زاده، حکیمه‌السادات، و تسلیمیان، ناصر (1389). تبیین زیبایی­شناسی در فلسفة تعلیم و تربیت، مجموعه مقالات نخستین همایش انجمن فلسفة تعلیم و تربیت ایران.
طهماسب‌زاده، داود (1393). مدل مفهومی برنامة درسی مبتنی بر رویکرد زیبایی‌شناسی. رسالة دکتری رشتة برنامه‌ریزی درسی، دانشکدة علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی تهران.
گرمابی، حسن‌علی، ملکی، حسن، بهشتی، سعید، و افهمی، رضا (1394). بازشناسی مؤلفه‌های زیبایی‌شناسی و هنر برای برنامة درسی از منظر منابع مکتوب و دیدگاه صاحبنظران. مطالعات برنامة درسی ایران، 10(39)، 70-49.
 مهرمحمدی، محمود (1389). بازشناسی مفهوم و تبیین جایگاه تخیل در برنامه­های درسی و آموزش با تأکید بر دورة ابتدایی. مطالعات تربیتی و روان­شناسی، 11(1)، 20-5.
مهرمحمدی، محمود (1390). تبیین چرخش زیباشناسانه در تعلیم و تربیت: درس‌های خرد و کلان برای بهبود کیفیت آموزش با الهام از عالم هنر. تعلیم و تربیت، 105، 34-11.
ندیمی، هادی (1393). مدل مفهومی برنامة درسی مبتنی بر رویکرد زیبایی‌شناسی. رسالة دکتری در رشتة برنامه‌ریزی درسی، دانشکدة علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه بهشتی.
Carroll, M. (2012). Recent approaches to aesthetic experience. New York: Henry Hott & Company publishers.
Clarke, J. (2017). Meaning and truth in the arts. Chapel Hill: University of North Carolina Press.
Girod, M., Twyman. T., & Wojcikiewicz, S. (2010). Teaching and learning science­ for transformative, aesthetic experience. Science Teacher Education. Science Teacher Educatoin, 21(7), 801-824.
Oral, S. B. (2007). Teaching as consummatory experience: The aesthetic dimension of expereince in the later works of John Dewey and its relevance to teaching and teacher education. Doctoral Dissertation, Iowa State University.
Uhrmacher, P. B. (2018). Toward a theory of aesthetic learning experiences. Curriculum Inquiry, 39(5), 613-636.